کاربرد تکنولوژی کوددهی متغیر نیتروژن در مزرعه یکی از محورهای اصلی مدیریت دقیق محصول می باشد که راندمان کوددهی را افزایش داده و باعث کاهش آلودگی های زیست محیطی می گردد. استفاده از این تکنولوژی، نیازمند تعیین دقیق و لحظه ای وضعیت نیتروژن گیاه در مزرعه می باشد. در این تحقیق برای اولین بار، از روش پردازش تصاویر رنگی برای تعیین وضعیت نیتروژن برگ های چغندرقند استفاده شده است. آزمایش ها در اتاق فیتوترون انجام و شش سطح مختلف کوددهی (0، 100، 200، 300، 400 و 500 کیلوگرم بر هکتار) در پنج تکرار برای چغندرقند که در گلدان های پلاستیکی به قطر 22 سانتی متر کشت شده بودند، در نظر گرفته شد. کلروفیل برگ توسط دستگاه کلروفیل سنج اندازه گیری گردید. دو فضای رنگی و یک فضای سطح خاکستری برای تخمین مقدار کلروفیل برگ بر اساس تصویر گرفته شده توسط دوربین دیجیتالی به کار گرفته شد. مدل سطح خاکستری رابطه خوبی با مقدار کلروفیل برگ نشان داد (R2=0.79) و نیز زمان کم تری برای پردازش تصویر نیاز داشت (تقریبا نصف زمان پردازش تصویر در فضای رنگی) اما مدل 2R-B در فضای رنگی بیش ترین همبستگی را برای تخمین مقدار کلروفیل برگ نشان داد (R2=0.93).

شاخص پوشش گیاهی سبز کسری (FVC) و شاخص نرمال شده تفاضل پوشش گیاهی (NDVI) از شاخص بسیار مهم سبزینگی می باشند و ارتباط بسیار قوی با زیست توده سبز دارند. هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی شاخص NDVI حاصل از حسگر دستی Greesnseeker (GS) در تخمین مقدار زیست توده، کلروفیل و شاخص FVC در گیاه اسفناج می باشد. در این پژوهش برای جداسازی مناسب زمینه خاک از گیاه از شاخص های رنگی G-B و ExG استفاده شد. در طول دوره رشد 28 تا 44 روز بعد از جوانه زنی گیاه، نتایج تحقیق نشان داد که NDVI حاصل از GS ارتباط خوبی با کلروفیل داشته (R = 0.61 to 0.91) و ارتباط بین این شاخص با زیست توده نیز معنی دار بود. علاوه بر این، نتایج نشان داد که در این دوره رشد ارتباط خوبی بین شاخص NDVI حاصل از GS با شاخص FVC وجود دارد (R = 0.67 to 0.82). در حسگر در ارزیابی تاثیر نرخ نیتروژن بر شاخص NDVI، مشخص شد که تنها در دوره کوتاه 28 تا 36 روز پس از جوانه زنی ارتباط خطی معنی داری بین این دو متغیر وجود دارد. نتایج نشان داد که حسگر Greenseedke توانایی خوبی در تخمین کلروفیل و مقدار زیست توده گیاه دارد و از آن می توان در میانه رشد گیاه، مقدار شاخص پوشش گیاهی سبز کسری را به خوبی برآورد کرد.

به منظور مطالعه وضعیت تغذیه پروتئین در گاوهای شیرده با استفاده از شاخص نیتروژن اوره ای شیر 5 (MUN) گله گاو شیری نژاد هلشتاین انتخاب شدند. از هر گله 5 راس گاو شیرده به صورت تصادفی انتخاب گردید. گاوهای انتخاب شده چند بار زایش و در اوایل شیردهی بودند، به صورتی که به طور متوسط 45±7 روز از شروع شیردهی آنها گذشته بود. نمونه گیری از شیر و خوراک به مدت 6 ماه از تیر تا آذر ماه 1385 از توده شیر و از 5 گاو انتخاب شده انجام گرفت. در طول 6 ماه ضمن نمونه گیری ماهیانه از خوراک گله ها، هرگونه تغییر در جیره یا سایر اعمال مدیریتی ثبت شد. تجزیه آزمایشگاهی نمونه های خوراک و محاسبه ترکیبات مواد مغذی تامین شده از آنها نشان داد که جیره های استفاده شده در گله های مختلف جوابگوی تامین نیاز گاوها در هر گله طبق توصیه های احتیاجات مواد مغذی گاوهای شیری (2001, NRC) بود. نتایج MUN توده شیر در بین گله ها نشان داد که تفاوت معنی داری بین آنها وجود ندارد، ولی وقتی بین ماه های مختلف بررسی شد تفاوت معنی دار بود (p<0.05). سایر ترکیبات شیر (درصد مواد جامد کل، چربی، پروتئین کل، نیتروژن غیرپروتئینی و لاکتوز) مربوط به نمونه های توده شیر بین گله ها و ماه ها معنی دار نبود. نتایج MUN گاوهای انفرادی بین گله ها و ماه ها نشان داد که تفاوت معنی داری (P<0.05) بین آنها وجود دارد. ضریب همبستگی بین غلظت MUN در نمونه های توده شیر و گاوهای انفرادی مثبت، معنی دار و برابر 75/0 بود. مقایسه نتایج MUN توده شیر و گاوهای انفرادی در سطح گله و ماه های مختلف نشان داد که به علت تنوع کمتر بین غلظت MUN توده شیر در سطح گله، از آن بهتر می توان به عنوان شاخص وضعیت تغذیه پروتئین در گاوهای شیرده استفاده کرد.

این پژوهش با هدف بررسی پیش بینی وضعیت صید تاس ماهی ایرانی (Acipenser persicus) در سواحل استان گلستان دریای خزر با استفاده از مدل پویایی انجام شد. نتایج حاصله بیانگر آن بود که مطابق مقدار اولیه جمعیت در سال 1387 برابر با 2500 قطعه ماهی، در صورت برداشت با نرخ حال حاضر، ذخایر این ماهی ارزشمند خاویاری تا 50 سال آینده از بین رفته؛ درحالیکه با در نظر گرفتن نرخ برداشت 2/0 در سال (تقریبا معادل نیمی از صید حال حاضر)، مقدار برداشت ذخایر ماهی قره برون سیر افزایشی خواهد داشت به نحوی که این ذخایر کاملاً توانایی بازسازی خودش را باز خواهد یافت.

افزایش عملکرد محصولات زراعی توام با حفظ محیط زیست و سلامت انسان مرهون استفاده و کاربرد صحیح کودهای نیتروژنه است. در این مطالعه اثر سطوح مختلف مصرف نیتروژن بر کارایی نیتروژن در ژنوتیپ های سورگوم دانه ای (Sorghum bicolor L. Moench) در سال زراعی 88-1387 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی بررسی شد. آزمایش بصورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. ژنوتیپ ها شامل (رقم سپیده و دو لاین امید بخش M2 و M5) در کرت های اصلی و سطوح مختلف نیتروژن (0، 100 و 200 کیلوگرم در هکتار از منبع اوره) و تیمار وضعیت فتوسنتز جاری (اختلال و عدم اختلال در فتوسنتز جاری) بصورت فاکتوریل در کرت های فرعی قرار داشتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر اصلی نیتروژن بر کارایی جذب (بازیافت)، مصرف (فیزیولوژیک)، استفاده (زراعی)، عملکرد دانه و شاخص برداشت معنی دار (p0.05≥) بود. کارایی بازیافت نیتروژن در تیمار عدم مصرف و مصرف 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به ترتیب 82.34 و 68.31 درصد حاصل شد و به میزان 43.45 و 18.67 درصد نسبت به تیمار 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار افزایش نشان داد. بیشترین درصد کارایی فیزیولوژیک به میزان 43.45 (گرم دانه بر گرم نیتروژن) در تیمار عدم مصرف نیتروژن بدست آمد و نسبت به تیمار 200 کیلو گرم در هکتار با کمترین مقدار 30.38 (گرم دانه بر گرم نیتروژن) اختلاف معنی داری داشت. بیشترین کارایی زراعی نیز در تیمار عدم مصرف نیتروژن به میزان 36.23 (گرم دانه بر گرم نیتروژن) حاصل شد. افزایش 107 و 43.02 درصد نسبت به تیمار مصرف 100 و 200 کیلو نیتروژن در هکتار نشان داد. علیرغم کاهش کارایی نیتروژن (هر سه شاخص) با افزایش مصرف نیتروژن بیشترین عملکرد دانه در تیمار 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به میزان 6.47 تن در هکتار بدست آمد که اختلاف معنی داری با تیمار عدم مصرف نیتروژن داشت. اثر ساده وضعیت فتوسنتزی بر صفت کارایی زراعی و فیزیولوژیک در سطح (p0.01≥) و برکارایی بازیافت در سطح ((p0.05≥ معنی دار بود. تیمار عدم اختلال در فتوسنتز جاری بیشترین میزان کارایی را در صفات کارایی بازیافت، فیزیولوژیک و زراعی به ترتیب به میزان 72.33 درصد، 39.55 گرم دانه بر گرم نیتروژن و 29.26 گرم دانه بر گرم نیتروژن نشان داد و اختلاف معنی داری با تیمار اختلال در فتوسنتز جاری داشت.

متن کامل مقاله های این شماره به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقالات به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در پژوهش حاضر از عکسبرداری دیجیتال جهت برآورد مقدار پوشش گیاهی، شاخص سطح برگ و نیتروژن جذب شده توسط چغندرقند استفاده گردید. برای این منظور عملیات زراعی کشت چغندرقند رقم پارس در سال های زراعی 92-1391 و 93-1392 در خاک لوم رسی سیلتی انجام شد. تیمارهای این پژوهش شامل دو سطح آبیاری 100 و 50 درصد نیاز آبی و چهار سطح کود صفر، 60، 120 و 180 کیلوگرم بر هکتار نیتروژن بود. عکس ها در طول فصل رشد و به وسیله دوربین دیجیتال مدل canon تهیه شد. با استفاده از نرم افزار ILWIS باندهای اصلی شامل قرمز، سبز و آبی (RGB) از عکس ها استخراج و ترکیبات مختلف باندهای اصلی تهیه گردید. در مرحله بعد همبستگی ترکیبات به دست آمده با مقدار نیتروژن جذب شده توسط گیاه بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان داد که رابطه شاخص GMR (باند سبز منهای باند قرمز) همبستگی مناسبی (0.84) با مقدار نیتروژن جذب شده توسط چغندرقند داشت. با استفاده از نرم افزار MATLAB درصد پوشش سبز گیاه چغندرقند به دست آمد و همبستگی آن با ترکیب به دست آمده (GMR) با مقدار ضریب تبیین 0.78 مشخص شد. هم چنین با استفاده از رابطه ای که بین درصد پوشش و ضریب خاموشی وجود داشت، مقدار ضریب خاموشی برای دوره ابتدایی رشد چغندرقند برابر 0.49 تخمین زده شد.